Friday, June 7, 2024

Amarok "Hope" ALBUM REVIEW [art rock]

 



By Dean Wolfe (prog dog media)      (album released April 2024)

"Hope" takes you on a spacious and engaging musical voyage, travelling between high-energy tracks and more mellow, thoughtful moments. Michał Wojtas, who's been making music in Poland for over 25 years, really knows how to craft a song. The production is top-notch, kind of like a Trevor Horn vibe – big and epic but not overdone.

Right from the start, Marta Wojtas' powerful vocals grab your attention on Amarok's cleanly produced latest (7th) album, "Hope." Marta and Michał Wojtas are the husband-and-wife duo involved in this project, and Marta's voice is commanding, reminding me of strong female vocalists like those in Propaganda. Her spoken word parts and harmonies add much to the album, I honestly wanted even more!

The drums are tight and super tasteful, the lead vocals confident, and the guitar solos have a prominent role at times, soaring like something by David Gilmour/ Pink Floyd, and the bass lines are solid. Even the lyrics caught my attention, and I'm not usually one to focus on them too much. They're paired perfectly with the vocals, making each song a document of creative passion.

Like me you might catch a few musical references here and there – even a bit of the Matrix soundtrack with some drum sample parts. Tracks like "Trail" really showcase Amarok's style, blending distorted guitars with synths for a raw, gritty feel. Then there's the instrumental track "Perfect Run," with cool melodies that reminded me of Alan Parsons Project, and the wild guitar solo on "Queen." There's plenty of compositional prowess here: songs take unexpected turns. Marta's hand-percussion work adds much to the mix. 

Amarok's sound is covers a lot of territory. The guitars and bass are always present, but the keyboards always a key part of their footprint. Plus the odd violin solo. Topping it off, the album ends with "Dolina," a song sung in Michał's native Polish. It's a cool reminder that music is a universal language and that we can all appreciate songs even if we don't understand the words.

Amarok's been around since 2001. They started out inspired by bands like Mike Oldfield and Pink Floyd, but they've added ambient and folk elements to create something truly unique."Hope" is the result of 25 years of musical growth, and it's packed with ten creative tracks. 

The prog dog score is 4 1/2 bones out of 5 on this very cool album. If you're looking for something new and inspiring to listen to, give "Hope" a spin. It's a polished, well-crafted soulful album full of power, emotion, and strong musicianship. Fave tracks: "Don't Surrender" with its beautiful soaring unique chorus and the instrumental track "Perfect Run" which is just perfect.

Amarok is: Marta Wojtas | Michal Wojtas | Kornel Popławski | Konrad Zieliński


Polish translation: 

Dean Wolfe (prog dog media) (album wydany w kwietniu 2024) 

"Hope" zabiera Cię w przestrzenną i wciągającą muzyczną podróż, przemieszczając się między energicznymi utworami a bardziej stonowanymi, refleksyjnymi momentami. Michał Wojtas, który tworzy muzykę w Polsce od ponad 25 lat, naprawdę wie, jak stworzyć piosenkę.Produkcja jest najwyższej jakości, trochę jak Trevor Horn - wielka i epicka, ale nie przesadzona. Już od pierwszych dźwięków, potężny wokal Marty Wojtas przyciąga uwagę na najnowszym (7.) albumie Amarok, "Hope". Marta i Michał Wojtas to duet małżeński zaangażowany w ten projekt, a głos Marty jest władczy, przypominający mi silne wokalistki takie jak te z Propaganda. Jej partie mówione i harmonie dodają wiele do albumu, szczerze chciałbym jeszcze więcej!Perkusja jest zwarta i bardzo gustowna, wokal prowadzący pewny siebie, a solówki gitarowe odgrywają czasami znaczącą rolę, szybując jak coś od David Gilmour/ Pink Floyd, a linie basu są solidne. Nawet teksty przyciągnęły moją uwagę, a zazwyczaj nie skupiam się na nich zbyt mocno. Są doskonale dopasowane do wokalu, czyniąc z każdej piosenki dokument twórczej pasji. Podobnie jak ja, możesz wyłapać kilka muzycznych odniesień tu i tam - nawet trochę ścieżki dźwiękowej z Matrixa z kilkoma partiami sampli perkusyjnych. Utwory takie jak "Trail" naprawdę pokazują styl Amarok,łącząc zniekształcone gitary z syntezatorami, aby uzyskać surowe, szorstkie brzmienie. Jest też utwór instrumentalny "Perfect Run", z fajnymi melodiami, które przypominały mi Alan Parsons Project, i dziką solówką gitarową w "Queen".Jest tu wiele kompozytorskiej sprawności: piosenki przybierają nieoczekiwane zwroty. Gra Marty na instrumentach perkusyjnych dodaje wiele do miksu. Brzmienie Amarok obejmuje wiele obszarów. Gitary i bas są zawsze obecne, ale instrumenty klawiszowe zawsze stanowią kluczową część ich brzmienia. Dodatkowo pojawia się okazjonalna solówka skrzypcowa. Na zakończenie albumu znajduje się "Dolina", piosenka śpiewana w ojczystym języku Michała, polskim. To fajne przypomnienie, że muzyka jest uniwersalnym językiem i że wszyscy możemy docenić piosenki, nawet jeśli nie rozumiemy słów. Amarok istnieje od 2001 roku. Zaczynali zainspirowani takimi zespołami jak Mike Oldfield i Pink Floyd, ale dodali elementy ambientu i folku, aby stworzyć coś naprawdę wyjątkowego. "Hope" to rezultat 25 lat muzycznego rozwoju i zawiera dziesięć kreatywnych utworów. 

Ocena prog dog to 4 1/2 kości na 5 na tym bardzo fajnym albumie. Jeśli szukasz czegoś nowego i inspirującego do posłuchania, daj szansę "Hope". To dopracowany, dobrze wykonany album pełen mocy, emocji i silnego muzykalizmu. Ulubione utwory: "Don't Surrender" z jego pięknym,szybującym, unikalnym refrenem i utwór instrumentalny "Perfect Run", który jest po prostu idealny. 

Amarok to: Marta Wojtas | Michal Wojtas | Kornel Popławski | Konrad Zieliński

Saturday, June 1, 2024

Everything Oscillating "The Taboo Against Knowing Who You Are" ALBUM REVIEW [prog instrumental power trio]



by Dean Wolfe, Prog dog media     (album released January 2024)

I doubt an album like this can ever be repeated. 

I was immediately curious if more are in the works, or is this instrumental trio out of Seattle Wahington just a one-time project involving Moon Letters' guitarist Dave Webb (Moon Letters are in my mind a strong contender for more ground-breaking prog rock albums in the future).

Listening to some of this new album called The Taboo Against Knowing Who You Are by Everything Oscillating took me back to 1984, when as a young guitarist I was introduced to axe-master Steve Vai via a certain flexi disc- playable on my record player. I found it inside my November issue of Guitar Player Magazine. I was very inspired by Vai's instrumental The Attitude Song. It made a life-long impression on me. 

Everything Oscillating are an intense group of super-capable musicians. An immediate highlight for me is the fretless electric bass playing (Mike Murphy) which is a treat of the highest order. The drumming (Kai Strandskovis) is strong with feel - soulful, and dynamic (He also plays some keys on the album). The guitar work (Dave Webb of Moon Letters- see my review) seems very Steve Vai-inspired but I know Dave's tastes are wide (I interview him with his band Moon Letters here)

You do have to be in the mood for this album though. I found it dense and a lot to absorb on my first listen... but (surprise surprise) by the 2nd time through I was thoroughly enjoying it. Yes, in certain moments it does remind me of a collection of 'just out of music college/ ants in my pants' dudes, but there is a broader earnestness and maturity present, evoking some pretty awesome sweeping visionary songs, like the 12 minute title track for example. They do know how to relax and just let the music flow. 

You can feel the joy between all the notes and multitudes of sounds, squelches and whammy-bar jiggles. Jazz-fusion fans will likely embrace this, but it's not your hard-core 'Buford and Holdsworth' type stuff. It's more like it was an alternate universe version of Bill Bruford where he leaned less towards jazz and more towards American metal, with a touch of Zappa, and a hint of psychedelia in the mix.

Prog dog scores this album a super-solid 4 out of 5 dog bones. It's a fun and refreshing instrumental blast that cleanses the palate. Musicians might find themselves bonding over it while playing air instruments in the basement rec room.